Helpt hulp? Een klein project, een groot verschil.
Ontwikkelingshulp staat de laatste jaren volop ter discussie. Tegelijk blijkt uit tal van onderzoeken dat het draagvlak voor ontwikkelingshulp nog steeds groot is en dat mensen vooral bereid zijn om te geven, als het gaat om kleinschalige en concrete doelen.
Veel mensen staan niet ten onrechte kritisch tegenover ontwikkelingshulp. Veel gehoorde kritiek is dat er geld “aan de strijkstok blijft hangen”. Organisaties hier in Nederland maken kosten voor overhead en fondsenwerving. Daarnaast komt het geld in de ontwikkelingslanden zelf, bijvoorbeeld door corruptie of bureaucratie, niet altijd goed terecht. De recente ervaringen met noodhulp waarbij het geld niet direct besteed werd voor hulp, dragen ook bij aan negatieve beeldvorming.
Veel economen geven aan dat ontwikkelingshulp via de overheid kan leiden tot afhankelijkheid, averechtse economische effecten of corruptie en niet altijd de armen bereikt die het werkelijk nodig hebben. Hulp draagt dan niet bij aan zelfstandigheid van het ontwikkelingsland. Bekende economen zoals William Easterly en Eelke de Jong (hoogleraar Internationale Economie aan de Radboud Universiteit in Nijmegen) onderkennen deze mechanismen, maar geven tegelijk aan dat hulp wel zinvol kan zijn als sprake is van directe plaatselijke en tijdelijke hulp die de lokale bevolking toerust en stimuleert om het lot in eigen handen te nemen (empowerment). William Easterly ziet in zijn boek The White Man’s Burden als remedie kleine en haalbare oplossingen van overzichtelijke problemen.
De Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) constateerde recent dat er geen eenduidig antwoord te geven valt op de vraag of hulp helpt en dat dit ook afhangt van de manier waarop ontwikkelingshulp vorm krijgt. Dit WRR-rapport vormt een belangrijke inspiratie voor ontwikkelingsbeleid dat investeren in plaats van hulp als uitgangspunt neemt, met als doel zelfredzaamheid in ontwikkelingslanden.
Hulp helpt!
Kids in Kenia onderkent deze kritiek. Tegelijk denken we dat we met de kleinschalige aanpak die ons voor ogen staat, in belangrijke mate tegemoet komen aan deze kritiek. Alhoewel bescheidenheid qua verwachtingen past, kunnen de volgende vier argumenten u misschien overtuigen van het nut van uw bijdrage.
A. Uw geld komt goed terecht!
- Uw geld komt volledig ten goede aan het project, waarvoor u hebt gegeven. Alle indirecte kosten worden door het bestuur van Kids in Kenia gedragen.
- Uw geld wordt niet door tussenkomst van de Keniaanse overheid besteed, zodat er geen bijdragen verloren gaan door corruptie of bureaucratie.
B. Met uw geld stimuleren we eigen inspanningen
Uit onderzoek blijkt dat verbetering van het onderwijs in ontwikkelingslanden en de effectiviteit van projecten onlosmakelijk samenhangt met participatie en betrokkenheid van ouders en de lokale gemeenschap. Bij onze kleinschalige projecten gaan we daarom uit van het concept "community development". De schoolgemeenschap geeft zelf aan voor welke uitdagingen zij staat en hoe daarmee om te gaan. Kids in Kenia ondersteunt daarbij, zonder het roer over te nemen. Uitgangspunt daarbij is het schoolontwikkelplan van de school in Kenia. In dit schoolontwikkelplan beschrijft de school hoe men de onderwijsresultaten verder wil verbeteren en wat er nodig is om dit te bereiken. Vervolgens wordt in dit perspectief bezien welke scholing en training voor de leerkrachten nodig is en welke leermiddelen en onderwijsfaciliteiten bijdragen aan het bereiken van deze doelen. Op basis hiervan wordt een projectvoorstel ontwikkeld.In Kenia ondersteunen we de initiatieven van de ouders die het bestuur vormen van de school. Uw bijdrage is een aanvulling op de inspanningen van deze ouders en de lokale gemeenschap en komt daarvoor niet in de plaats. Uiteindelijk zullen ze zelfstandig verder gaan.
C. Investeren in onderwijs helpt!
- Uw bijdrage aan het onderwijs van een kind, is een investering in de zelfstandigheid van kinderen. Ontwikkeling begint met goed onderwijs.
- Uit onderzoek is gebleken dat onderwijs een grote impact heeft op de ontwikkeling van kinderen en de ontwikkeling van een land als geheel. Eén jaar extra onderwijs leidt tot een toename van het individueel inkomen met 10%, terwijl elk extra gemiddeld scholingsjaar in een ontwikkelingsland het bruto binnenlands product vooruit stuwt met 0,37%.
- Onderwijs leidt ook tot de verbetering van gezondheid. Zo leidt elk extra scholingsjaar voor moeders tot een vermindering van de kindersterfte van 5 tot 10%.
- Hulp bieden aan onderwijs heeft als effect dat leerlingen aan hun eigen toekomst kunnen bouwen. Vandaar ons motto; “Elk kind is een belofte”.
D. Investeren in onderwijsfaciliteiten is investeren in onderwijskwaliteit!
In 2002 werd in Kenia gratis basisonderwijs ingevoerd. Het positieve effect hiervan is dat nu veel meer kinderen naar school gaan. Schaduwzijde was dat de kwaliteit van het onderwijs sterk onder druk kwam te staan door de grote toestroom van kinderen. Alhoewel de Keniaanse overheid relatief veel investeert in onderwijs, gaat vrijwel het gehele onderwijsbudget op aan salarissen van leerkrachten. De plaatselijke gemeenschappen moeten zelf de onderwijsvoorzieningen en een deel van de leerkrachten bekostigen. Voor veel gemeenschappen in het Kwale district is dat een te zware financiële last. Kids in Kenia wil met uw bijdrage hierbij ondersteuning bieden.
Uit ondermeer het door Nederland ondersteunde SACMEQ-onderzoek blijkt dat investeringen in trainingen van leerkrachten, in lees- en leerboeken en in onderwijsvoorzieningen, zoals klaslokalen, schoolmeubilair, drinkwater en sanitair, van groot belang zijn voor de kwaliteit van het onderwijs.
Literatuur:
Unesco, Teaching and learning, achieving quality for all, Report 2013/14
SACMEQ: Southern and Eastern Africa Consortium for Monitoring Educational Quality
Njora Hungi: Accounting for Variations in the Quality of Primary School Education, 2011
Moses Ngware ea: Impact of primary education inputs and outputs in Kenya, empirical evidence, 2007
William Easterly, The White Man's Burden
Truphena Oduol, Towards the making of education policy in Kenya, 2006
